Een Verwend Nest

Een aantal weken geleden heb ik een confronterend programma gezien over “het verwende kind”. Hoe het kind van nu wordt opgevoed met weinig uitdaging, weinig frustratie en weinig grenzen.
Hoe het kind van nu de wereld aan hun voeten heeft liggen, maar omdat ze er niet voor hoeven te vechten deze niet met beide handen aangrijpen.
Hoe het kind van nu met hun ouders kunnen onderhandelen over van alles, zoals ook huisregels;
Papa: ”je mag maar 1 uur per dag op de computer, tablet of smartphone.”
Dochter: ”als ik moet minderen, dan moet jij ook minderen papa!”
Papa: ”je hebt helemaal gelijk kind, ik zal inderdaad ook minder achter de computer zitten.”
…
Woeattttt?!

Hoe het kind van nu eigenlijk verwaarloosd wordt als je hem/haar zo opvoedt.

Men zegt wel eens dat als je een verhaal hoort of leest, dit een “feest van herkenning” kan zijn. Nou een feest vond ik het allerminst. Herkenbaar daarentegen des te meer.
Au, au, au.
De conclusie die ik moest trekken, was namelijk dat mijn eigen oogappeltjes toch wel enigszins, hier en daar, ietsepietsie, een klein beetje maar hoor, verwend zijn.
Dit alles veelal voortkomend uit schuldgevoel, vermoeidheid en soms ook egoïsme.
…
Zei ik dat zojuist hardop?
Au, au, au.

In (onze)mijn opvoeding vind ik het belangrijk om hen mee te geven dat ze op mogen moeten komen voor hun eigen mening en rechten; dat ze alles mogen vragen (kinderen die vragen worden overgeslagen, maar kinderen die zwijgen zullen nooit iets krijgen). Ik heb nog de stille hoop dat ze ook meekrijgen dat de vorm waarin je dit doet wel beschaafd en respectvol is.

Alsof God himself tot mij had gesproken via het programma, ging ik als een ware missionariseres(…) de deuren langs om iedereen te vragen of ze het programma ook hadden gezien, en zo niet dat ze moesten kijken,  met tot slot een korte samenvatting en het moraal van het verhaal.
(natuurlijk ging ik niet letterlijk langs de deuren, maar voor het verhaal is het wat sprekender. Zie je mij al als een Jehova mijn voet tussen de deur zetten? Ja? Oh….oké…)
Maar dat niet alleen. Mijn kinderen moesten het ook ontgelden met mijn hernieuwde inzichten.
Waar ik voorheen nog wel eens water bij de wijn deed, dronk ik diezelfde wijn nu strict puur. En - misschien nog wel belangrijker- werd ik ook vasthoudender dan ik al pretendeerde te zijn.
Zelfs voor husband* Arjan bleef deze metamorfose niet onopgemerkt en lachte schamper aan de zijlijn wachtend tot ook deze bui (hé dit heb ik eerder gelezen) voorbij zou trekken.

Nu, een paar weken verder ben ik wel weer wat rustiger, en is de wijn al wel weer wat wateriger aan het worden. Maar, de iPad is opgeruimd, de spelletjes tevoorschijn gehaald, de eettafel weer een eettafel i.p.v. een broedplaats voor rommel, en is nee nog (bijna altijd) nee.

We komen er wel.
Ooit.

Fijne zondag!

*Hoe noem je eigenlijk iemand waar je een langdurige relatie mee hebt, 2 kinderen, maar niet getrouwd bent? Partner klinkt zo kil, vriend zo losjes, manlief sarcastisch. Het valt niet mee. Suggesties zijn welkom.

 

Waarom gewoon doen als het nog lekkerder kan!

Boterkoek met amandelspijs

Ingrediënten

300 gram roomboter
100 gram fijne tafelsuiker
100 gram witte basterdsuiker
Bloem
Snuf zout
150 gram amandelspijs (dr Oetker)
1 citroen
1 ei
Amandelschaafsel

24cm bakvorm, bekleed met bakpapier

Meng de boter met de twee soorten suiker, citroenrasp en het zout. Kneed daarna de bloem erdoor tot een samenhangende deegbal. Verdeel het deeg in 2 gelijke delen en verpak het in plastic folie en laat het minstens 1 uur in de koelkast rusten.

Verwarm de oven voor op 200 °C.

Klop de amandelspijs met een kwart losgeklopt ei (bewaar de rest voor later) tot een homogeen mengsel en zet apart.
Druk 1 deeglap uit in de bakvorm. Verdeel hier de amandelspijs over en dek af met de 2^e lap deeg.  Probeer deze 2^e laag eerst al wat uit te rollen voor je het eroverheen legt. Zo voorkom je dat je de amandelspijs alle kanten opdrukt. .
Bestrijk de bovenkant met het losgeklopte ei en strooi de amandelen er overheen. Bestrijk nogmaals met het ei en bak de boterkoek in 20-25 minuten goudbruin in de oven.
Laat de boterkoek geheel afkoelen alvorens aan te snijden. Maar pas op, machtig, maar niet vanaf te blijven.

Geniet!